aydınlık neyin oluyor senin gökyüzü akraban filan mı beni bulur bulmaz gözlerin şimşek çakıyorum yalan mı yüzünde yalazını gezdirdiğin saçlarından tutuşmuş orman mı akla ziyan bir şey elektriğin ayışığı mavisi dudaklarından mı o ışık zenginliği mi giyindiğin uzay tozları mı yıldızlardan mı elime dokunduğu an elin güneşler açıyorum sahi ondan mı...

Seneler sürer her günüm, Yalnız gitmekten yorgunum; Zannetme sana dargınım, Ben gene sana vurgunum. Başkalarına gülsem de, Senden uzakta kalsam da, Sevmediğini bilsem de Ben gene sanavurgunum. Dağları aşınca başım, Geri kaldı her yoldaşım, Gerl sevgilim, gel kardaşım, Ben gene sana vurgunum. Gönlüm seninkine yardı, Aynı şeyleri duyardı; Ayaklarımız uyardı… Ben...

Hayat ile aramdaki kavganın Sebebi hep sendin ama demedim Seni öyle bir aşk ile sevdim ki Senden öte bir adım gidemedim İşte böyle sevdasına yandığım Kızsam bile hep adını andığım Bu yüzdendir alev alev yandığım Ne yaptımsa seni terk edemedim Hasretinle sokma beni savaşa Bu saatten sonra dönmek yok başa Yüreğimde kal hep huzurla yaşa...

KÜSTÜRME BENİ Küsersem bir daha zor barışırım, Gönülden gitmeye, tez alışırım, Huyu kötülere, gör karışırım, Gel gir şu sevgime, küstürme beni. Sen çok mağrurlandın, hep alttan aldım, Yaşına bakmadan, çok saygı saldım. Pencereden kovdun, kapını çaldım, Gel gir şu sevgime, kestirme beni. Dağın doruğundan bile yol geçer, Bülbül ötmek için, gül dalı...

Gözleri görmeyen Eşber, Dünyayla barışık Gözleri açıklar Dünyaya kapalı, Yağmurdereli`yle birlikte Savaş için, Rusça niyet Yani hayır, Yağmurdereli`yle birlikte Barış için döğüşelim, Dereler gibi akacak Güzelim yağmur Rahmet gelecek dünyaya Kör gözlerimizden akan Barış gelecek dünyaya Barış için...

Hep bu ayak sesleri, hep bu ayak sesleri, Dolaşıyor dışarıda, gün batışından beri, Bu sesler dokunuyor en ağrıyan yerime, Bir eski çıban gibi işliyor içerime, Ey şimdi kara haber gibi bana yaklaşan, Sonra saadet olup yanımdan uzaklaşan, Sesler, ayak sesleri kesilmez çıtırdılar! Bana gelen müjdeyi galiba caydırdılar, Böyle adım atarlar, ayrılanlar eşinden, Böyle...

Karanlığın insanı delişrten bir ihtişamı vardır Yıldızlar aydınlık fikirler gibi havada salkım salkım Bu gece dağ başları kadar yalnızım Çiçekler damlıyor gecenin parmaklarından Dudaklarımda eski bir mektep türküsü Karanlıkta sana doğru uzanmış ellerim Gözlerim gözlerini arıyor durmadan...

Akşamdı adı bahar mı gül mü güz mü ilk görüşte gülmeye başlamıştı biraz dalgın sesi titrek selam vermemiştim oysa belkide kırdım istemeyerek hızlı hızlı yürüyordu kaşını almış dudağını boyamıştı yüzü sonbahar hüznü güneşe benziyordu gülüşü birden bire geldi beklemiyordum keskin bir bıçak gibi saplandı aklıma hep böyle cana yakın mı bakar...

Bu şehirde yağmur altında dolaşılır Limandaki mavnalara bakıp Şarkılar mırıldanılır geceleri. Bu şehrin sokakları çoktur, Binlerce insan gelir gider sokaklarında.. Her akşam çayımı getiren Ve bir Beyaz Rus olmasına rağmen Hoşuma giden garson kadın bu şehirdedir. Bu şehirdedir Valsler, foksrotlar altında Suman’dan, Bramsdan Parçalar çaldığı zaman dönüp Bana...

Henüz tebessümüm tükenmeden Mutlu bir anımda Kimse yokken yanımda Sessizce gel ölüm acı vermeden Bilebilsem bir gün önceden Kendim kazarım Ellerim titremeden Çabuk gel ölüm acı vermeden Gül dikerim kenarlarına Avuç avuç su dökerim Toprağın kokusunu son kez çekerim Ansızın gel ölüm acı vermeden. Çekin elinizi yakamdan Yürümeyin ağırlığımın altında Mezarımın...